1 april

Sharon en ik hadden de laatste dagen allerlei grapjes zitten bedenken.
Op 31 maart bleven wij lang op en lokte iedereen naar bed zodat we aan onze voorbereidingen konden beginnen.
Tegen 22.00 lag eindelijk iedereen in zijn bed en was het tijd voor actie.
Ik ben meteen water met héél veel zout in beginnen koken. Zo kregen we zoutwater zonder dat het zout zichtbaar was. We hebben een lege fles water opgevuld met dat zoutwater en een scheutje azijn.
Hierna hebben we allerlei dingen verstopt zoals 1 schoen per paar, de rugzakken, Ellens favoriete kaas,…
Nadien zijn we alle klinken van deuren en kasten gaan vol smeren met tandpasta. (en dan zelf maar proberen onthouden dat je ze niet mag aanraken…lukt dus niet hé!!!)
Ook de wc-bril moest eraan geloven, hier werd een flinke laag doucheolie opgesmeerd.
In heel het huis hingen boodschappen op met post-its. Via de spiegels hebben we iedereen een fijne 1 april gewenst.
Iedereen behalve Bianca kon met onze grapjes lachen. De boodschapjes vonden ze heel tof en de rest waren echte kampmoppen, hier zijn Ellen en Marijke wel aan gewend.
Bianca was echt razend, zij heeft heel de dag slecht gezind rondgelopen.
In de namiddag kreeg ook ik te maken met een 1 aprilgrap die ik dan nog wel zelf verzonnen had voor Roché.
Ik was in een gevecht met Evi en liep naar buiten de straat op, in plaats van mij te volgen doet Evi gewoon het hek op slot. Daar stond ik dan in de regen.
10 minuten later komen ze dan toch het hek weer openmaken en meteen hierna krijg ik een beker water in mijn gezicht gevolgd door 2 bekers bloem. Jaja, lekker papperig en moeilijk uit je haar te wassen (zeker als je enkel koud water hebt)
En zo hebben we er weer een plezierige dag opzitten.
Ons motto: keep smiling

’s Avonds ben ik samen met Evi naar de voetbal gaan kijken. Het zijn hier bekerwedstrijden nu.
Donovan moest spelen en zijn broer is ons dan komen halen, veel te laat aangezien hij in de file stond. We hebben nog een kwartiertje van de match kunnen zien, waarbij Donovan gescoord heeft, maar ik was al blij dat we zo laat waren want er zat blijkbaar geen spanning in de match.
Vlak daarna moest Roché een match spelen. Dit was van begin tot einde een spannende match, die geëindigd is met penalty’s waarbij Leo Victor (de ploeg van Roché) uiteindelijk verloren is. Maar toch was Leo Victor de betere ploeg, veel kansen, goed balbezit.
De andere ploeg ‘intermamoe tapoe’ was echt een vuile ploeg. En komedie dat ze hier kunnen spelen…het zouden allemaal acteurs moeten worden. bij elk klein tikje of stootje vallen ze op de grond en liggen daar te kermen alsof ze zouden sterven. Van zodra de scheidsrechter voor hen fluit springen ze weer op en spelen gewoon verder.
Als ze hier verlengingen zouden invoeren voor alle tijd die ze verloren zijn met ‘blessures’ dan zouden ze hier uren moeten spelen.