Awarradam een belevenis om nooit te vergeten

Een trip van 5 dagen naar het binnenland. Dat zagen Evi, Sharon en ik natuurlijk wel zitten.
Daarom gingen we enkele weken geleden een tocht naar Awarradam boeken. Goedkoop is het zeker niet, maar je kunt niet zeggen dat je in Suriname bent geweest als je niet in het binnenland geweest bent.

Maandag:
Wij moesten ons om 10.15 aanmelden op het vliegveld van Zorg en Hoop bij GUM AIR.
Hier werden we naar de vertrekwachtkamer gebracht en even later begroet door onze gids.
Tijdens een filmpje over de veiligheidsvoorschriften van het vliegtuig kregen we een broodje kaas en een drankje aangeboden.
Even later konden we naar ons vliegtuigje toegaan. Er stond ons een vlucht van een klein uurtje te wachten dus dit was een reuze meevaller. In het begin kun je de stad zien maar na een 10-tal minuten zie je niks anders meer dan groen, allemaal bomen. Logisch natuurlijk als weet dat het grootste deel van Suriname uit woud bestaat.
Na een uurtje vliegen zijn we dus geland op Kajana, het vliegveld hier bestond gewoon uit een grasveld en 2 hutten. Kajana ligt aan de Gran Rio rivier. (De surinamerivier wordt hier namelijk gevormd door de Gran rio en de Pikin rio rivier.) Van hieruit hebben we dan een korjaal(boot) genomen en na 40 minuten varen kwamen we dan op ons eilandje Awarradam.
De lokale bewoners spreken de naam uit als “Awaadan”
Aangekomen op Awarradam kregen we rustig de tijd om ons te instaleren en er wachtte ook een lekkere lunch op ons.
Op het eiland zijn 14 hutten (de hutten van de plaatselijke bevolking niet meegerekend), wij kregen hut 4 genaamd Lobi, (=liefde) dit is de enige van de 14 hutten die geschikt is voor 4 personen en wij hadden op voorhand gevraagd om met 3 samen te kunnen liggen.
De hutten bestonden volledig uit hout, behalve de badkamer deze was betegeld.
Na de lunch hadden we een siësta om vervolgens te gaan varen naar Peti (stroomopwaarts).
Bij Peti aangekomen mochten we met onze zwemvesten uit de boot springen en ons stroomafwaarts laten terugdrijven naar ons eiland. Het laatste stuk moesten we tegen de stroomversnelling inzwemmen wat wel even vermoeiend was.
’s Avonds hadden we weer een lekkere maaltijd en hierna waren we vrij.
We zijn dan maar gaan hangmateren en hebben ook de nacht doorgebracht in de hangmatten.

Dinsdag:
Elke ochtend stond er rond half 7 à 7 uur een thermos heet water voor de hut. In de kamer had je tassen, koffie en thee, dit zodat de vroege vogels toch al iets hebben voor ze kunnen ontbijten. Er stond tot onze grote vreugde ook een pot vol pindakoekjes voor de deur. Wij smullen maar en in no time waren de koekjes op.
We hadden ontbijt om 8u. Verse broodjes, omeletjes, zelfgemaakte pindakaas (ik lust wel geen pindakaas da plakt te hard aan mijn tanden en mijn gehemelte),… Heerlijk. Om half 10 moesten we verzamelen aan de korjaal. We zaten 1 minuut in de boot, omdat we enkel het water moesten oversteken. We zouden een boswandeling maken van 3 uur. Tijdens deze boswandeling kregen we veel uitleg over bepaalde planten en bomen en ook over bepaalde medicinale planten. Na deze wandeling zouden we dus in een bos moeten kunnen overleven, toch voor een korte tijd.
We zagen tijdens deze wandeling ook heel wat dieren waaronder de pijlgifkikker, de zangcicades, de specht (die tegen een boom aan tokken was), de blauwvlinders, gevleugelde reuzesprinkhanen, een onbekende zwarte vogel met een rode kop en een lange nek en lange poten, neusberen, allerlei andere vlinders, kikkers, allerlei spinnen waaronder één speciale: een geel met zwarte spin die een driehoekvorm had,…
We hebben nog veel meer dieren gehoord maar deze kun je door het dichte bladerdek niet zien.
Ergens in het bos was een open rustplaats waar ze in een vierkant boomstronken hadden gelegd als banken. Wij gingen op één van de stronken zitten maar een deel van de andere groep (10 gepensioneerde mensen die dezelfde studie hadden gedaan +partners) wilden samen op één boomstam gaan zitten. Toen de achtste man ging zitten zei de boomstam krak en daar vlogen ze allemaal met beide beentjes in de lucht (alle gekheid / oudjes op een stokje… :))

Na weer een heel lekkere lunch hadden we twee uurtjes siësta. We hebben onze badlakens genomen en zijn op de rotsen bij de stroomversnelling gaan liggen. Hier konden we genieten van de zon met onze voetjes in het water. Één van de gidsen, Don, kwam ons hier vergezellen met zijn tandenborstel en douchegel, zij koppelen het aangename aan het nuttige. Ja hoor, de Suriname rivier dient voor alle doeleinden; je kunt erin zwemmen, je wassen, je kleren wassen, je tanden poetsen, de afwas doen,…
Later verzamelden we aan de korjaal om naar Peti te varen (iets verder stroomopwaarts) hier waren kleine watervalletjes en ook een natuurlijke glijbaan. Het waren rotsen die schuin afliepen en begroeid waren met waterplanten door de stroming van het water had je hier dan een glijbaan. Echt leuk, je moet enkel moeite doen om weer uit de stroming te komen beneden. Na een uurtje glij- en zwemplezier hebben we ons terug laten drijven naar het eiland. Er was maar één iemand die met de korjaal wou terugkeren.
We hadden even de tijd om ons te wassen en klaar te maken voor het diner (ook weer heel lekker)
Na het diner kregen we een powerpointpresentatie over de fauna en flora van Suriname. Enkele van de planten en dieren hadden we die ochtend live gezien in het bos.
Nog even hangmateren met een lekker drankje (Surinamemix) en dan naar bed.

Woensdag:
Ik lag nog lekker te slapen toen ik plots kopjes hoorden kletteren vanop het terras. Ik ben letterlijk uit bed gesprongen met de mededeling “ela, ge gaat die koekskes nie allemaal alleen op eten zenne!!!!” Sharon en Evi maar lachen, de enige teleurstelling was dat er helemaal geen koekjes waren. tijdens het ontbijt (met pannekoeken, versje broodjes,…) vroegen we aan de gidsen hoe het kwam dat wij deze ochtend geen koekjes hadden gekregen. Blijkbaar kreeg je de eerste ochtend een hele pot vol waar je dan die week van kon genieten. Oeps, wij hadden ze allemaal ineens opgegeten.

Na het ontbijt vertrokken we met de korjaal om een eindje verderop een korstgrondje te gaan bezoeken.
Dit zijn gronden waar ze aan landbouw doen. Alles wordt hier door elkaar geplant zoals rijst, bananen, cassave, tomaten, … maar dit is wel met een goede reden gedaan. Het ongedierte dat op het ene gewas of plant afkomt vecht meestal met het ongedierte dat op de andere plant afkomt waardoor het ongedierte weinig kans krijgt om het gewas of de planten te beschadigen. Ze hebben hier geen sproeistoffen en dergelijke voor al die beestjes enzo he.
Bij de korstgrond was ook een klein dorpje, dit voor de mensen die hier leven wanneer ze met de korstgrond bezig zijn. er was één vrouw aanwezig en van haar mochten we een bepaalde vrucht proeven (het smaakte zoals rauwe maïs)

Na de lunch vertrokken we op dorpswandeling.
We vaarden met de korjaal tot aan het dorp Stonhuku, vanuit dit dorp liepen we verder tot de andere dorpen. We deden er zo een viertal dorpen. Hier in de dorpen zag je meteen een wereld van verschil zoals creatieve kinderen die uit een boomstam vliegtuigjes snijden. Vele vrouwen liepen enkel in een panji (soort wikkelrok) en een bh, sommige lieten zelfs hun bh achterwegen. Jawel, totale vrijheid! Iedereen leefde daar in houten en rieten hutjes.
De mensen hebben hier geen inkomsten behalve van toeristen die panji’s, kalabas,…kopen. Voor de rest leven ze van hun eigen oogst en hun eigen dieren. Slechts enkele dingen worden vanuit de stad ingevoerd.
We hebben in het eerste dorpje ook de kapitein begroet (dit is de opéén na belangrijkste man van het dorp).
Ik heb een vrouw mogen helpen met rijst stampen. Een hele belevenis, alleen nog een tekort aan spieren.

Na het eten werden we geroepen door een van de gidsen om op zoek te gaan naar vogelspinnen. Ik die hier al 2 dagen op aan het aandringen was (nee, ik ben niet ziek. Maar ik wou echt een vogelspin zien in het wild ondanks mijn panische angst voor spinnen) sprong dus meteen recht om mee te gaan. De andere gids Yull, die wist dat ik zo bang was, zei dat ik vlakbij Eddy moest blijven dan zou er zeker niks gebeuren.
Dus ik vlak naast Eddy gaan staan, hij zei dat hij eerst even ging uitleggen en ging tonen hoe we net vogelspinnen gingen zoeken, want hij had er nog geen gevonden maar hij wist wel de adresjes. Bij zijn zogezegde demonstratie knipt hij de zaklamp aan en die scheen recht op een inmense vogelspin……WHAAAAAAAA!!!....even schrikken toch. Wel heel blij dat ik toch een vrije vogelspin in het echt heb kunnen bewonderen. (ook jullie kunnen dit via mijn foto’s :))

Na het vogelspinavontuur gingen we naar een zang- en dansvoorstelling van de dorpbewoners. Liedjes die ze gewoon zingen om hun liefde te betuigen (we verstonden er wel niks van, maar nadien werd het steeds vertaald). Hierna demonstreerden ze de heupdansen en het ‘shuffelen’ wij werden al snel uitgenodigd om mee te doen…maar zulke elastische heupen hebben wij dus niet!!!
Het tiktakken met poep en heupen was voor ons een raadsel hoe ze het gedaan kregen en het is nog steeds een raadsel!!!
Nadien was er een stokkendans. Iemand gaat op 2 stokken staan die in de lucht getild worden en zo dansen ze dan evenwicht vereist!!!

Laat op de avond keerden we met onze korjaal onder een prachtige sterrenhemel (miljoenen sterren te zien, echt ongelofelijk en adembenemend) terug naar ons eilandje.


Donderdag:
Donderdag was een relaxdag, we gingen stroomopwaarts met de korjaal en lieten ons dan heeeeeeeel erg traag terugdrijven in de korjaal, zodat we de dieren konden horen en vogels konden zien. Enkele toekans zien overvliegen.
Een tijdje later zijn we teruggekeerd naar Peti, hier zouden we onze dag doorbrengen met eten, zonnen, zwemmen en genieten van natuurlijke massage- en broebelbaden.
Kristien een meisje dat op ons eiland helpt is doofstom, ze kent geen echte gebarentaal maar je kan met haar communiceren door alles uit te beelden en dingen aan te wijzen.
Zij kwam mee naar Peti om onze lunch te verzorgen, de afwas te doen en nadien alles op te ruimen. Tussendoor mocht ze natuurlijk mee genieten. We hebben met haar gezwommen en vooral veel liggen vechten in het water, ze is mee komen zonnebaden (onder haar doek, de mensen hier houden niet van de zon op hun huid). Toen ze aan de afwas begon, in de rivier, besloten Evi, Sharon en ik om haar mee te gaan helpen. Kristien was ongelofelijk blij met dit gebaar en wij vonden het geweldig om de afwas te doen in de rivier. Je moest niet opletten dat je stond te druipen, of dat er water spatte,…
Vrij rood keerden we in de late namiddag terug naar ons eilandje om daar verlangend te wachten op een heerlijk diner.

Na het avondeten kregen we een powerpointpresentatie over de saramacaanse cultuur.
Ik lag om 9 uur al in mijn bed :) zooooooo vermoeiend een relaxdag

Vrijdag:
Een trieste dag!!!!!!!!
Vandaag was vertrekdag, wat betekent afscheid nemen…tranen verbijten dus!!!
Het is ongelofelijk dat je op zo’n korte tijd, zulke banden kunt hebben met deze mensen.
Er waren op een week tijd mooie vriendschappen ontstaan.
Kristien wou ons niet laten gaan, de andere vrouwen trouwens ook niet.
En wij hadden natuurlijk ook liever gebleven, maar zoals bij alle mooie dingen komt er een eind.
Één ding staat vast de uitnodiging die we kregen om ooit bij hun in het dorp te komen logeren ga ik zeker in vervulling brengen op een keer. Het zal niet meer voor dit verblijf zijn maar de volgende keer dat ik naar Suriname ga, zullen mij daar zeker terug zien.